- Öncelikle biraz kendinizden bahseder misiniz?
Ben Yoshi. 29 yaşındayım. Japonya’nın Osaka kentinden geliyorum. Yaklaşık 2 yıldır İstanbul’da yaşıyorum ama 2015 yılında da değişim programıyla gelmiş 5-6 ay kadar Ankara’da kalmıştım. Sabancı Üniversitesinde “Uyuşmazlık Analizi ve Çözümü” bölümünde yüksek lisans yapıyorum. Son dönemimdeyim, tez yazıyorum. Aynı zamanda Youtuber’ım. Yaklaşık bir senedir Türkçe videolar çekiyorum.
- Türkiye’ye gelmeye nasıl karar verdiniz?
Lisansımı Azerbaycan’da yaptım. Bu dönemde değişim programı ile ODTÜ’de Uluslararası İlişikler bölümünde lisans eğitimi görmek için Ankara’ya geldim. Azerbaycan’dan dolayı Türkçeye ve Türkiye’ye aşinaydım. Bu gelişimde yine eğitim için geldim.
Okuduğum bölümle ilgili olarak, sahaya yakın bir yer olduğundan ve Sabancı’da güzel bir programda tam burslu okuyorum. Ayrıca Türkiye’de öğrenim gördüğüm alanda okuyabileceğim çok kaynak var. Bu nedenlerle Türkiye’ye geldim.
- Okuduğunuz bölümü seçme nedeniniz nedir? Aldığınız eğitim konusundaki düşünceleriniz nelerdir?
Liseden beri “barış ve çatışma” konusuyla çok ilgileniyordum ve ileride çatışmaya maruz kalan insanlar için çalışmak istiyordum. İran ve Japonya’daki sivil toplum kuruluşlarında stajyer olarak çalıştıktan sonra devam eden bir çatışmayı yakından görmek için Azerbaycan’daki üniversiteye yatay geçiş yaptım. Mezun olup Irak ve Uganda’da insani yardım işleri yaparken Türkiye ve yakın bölgelerindeki çatışmalar hakkında öğrenmek istediğimi fark ettim ve Sabancı’da güzel bir program olduğunu bildiğim için şu an okuduğum bölümü seçtim. Okuduğum bölümde eğitim seviyesi çok yüksek. Hem hocalarımız hem öğrenciler çok nitelikli diyebilirim.
- Türkiye’de bir yabancı olarak nasıl karşılanıyorsunuz?
Sokağa çıktığımda Asyalı görünümümden dolayı dalga geçenler oluyordu. Koronadan sonra da çokça sözlü taciz edildim. Toplu taşımada benden kaçanlar oldu. Ama Japon olduğum anlaşıldığında sıcak davranılıyor. Hatta bazen klişe şakalar yapılıyor ‘’Japon’sun sen, akıllı adamsın’’ gibi (gülüyor). Yani bazen iyi, bazen kötü. Ama genel olarak burada yabancı olarak yaşamayı çok seviyorum ve çevremdeki insanlara minnettarım.
- Türkiye’de enteresan bulduğunuz bir gelenek ya da kültürel bir durum var mı? Varsa nedir ve neden?
Düğüne gitmiştim birkaç sene önce. Japonya’dakilerden epey farklı. Dans, müzik… Gelin ve damada para takılmasına çok şaşırdım mesela. Japonya’da para zarfa koyulup girişte veriliyor. Bir de insanların hem fiziksel hem de zihinsel mesafeleri çok yakın. Yani sarılmak, öpüşmek vs. fazla ve ‘’seni seviyorum’’ gibi, sevgiyi belli eden cümleler çok söyleniyor. Japonlar iş dışında tokalaşmaz ve genel olarak sarılmaz. Benim hayatımda anneme sevgimi ifade etmek için ‘’seni seviyorum’’ demişliğim yok.
- Türkiye’ye ilk geldiğinizde alışmakta en çok zorlandığınız şey ne oldu ve neden?
Zorlanmak olarak değil ama 2011’de turist olarak geldiğimde Bursa’daki bir arkadaşımın evinde kaldım. Ailesi bana oğullarıymışım gibi davrandı, beni sıcak karşıladılar. Çok güzeldi fakat Japonya’da böyle olmadığından değişik gelmişti, şaşırmıştım.
Sosyal medyada gelen şaka adı altında yapılan ırkçı ya da hakaret içeren yorumlar beni zorluyor. Bunlar yapıcı eleştiriler olmadığından bir faydası olmuyor. Alınganlık göstermeyip ciddiye almamaya çalışıyorum ama ben de doğal olarak üzülebiliyorum. Tabii bu sadece Türkiye’de yaşanan bir şey değil, dünyanın her yerinde var olan bir durum fakat şu an burada yaşadığımdan ve Türkçe içerik oluşturduğumdan buradan bahsettim.
- Hayalinizdeki Türkiye ile geldikten sonra karşılaştığınız Türkiye’den bahseder misiniz?
Azerbaycan’da uzun süre kaldığım için Türkiye’ye gelmeden önce ülke ve kültür hakkında fikirlerim vardı, yani Azerbaycan ile yakın olduğunu biliyordum. O yüzden kafamdaki Türkiye imajı pek değişmedi. Sadece dil olarak Azerbaycan aksanından İstanbul ağzına, Türkiye Türkçesine geçmek zor oldu ve bu da şimdi konuştuğum gibi karışık ve komik bir aksanım olmasına sebep oldu.
- Türkçe ile aranız nasıl? Zorlanıyor musunuz?
Bazen zorlanıyorum. Türkçe konuşmayı ve öğrenmeyi çok seviyorum, her gün yeni kelimeler öğreniyorum. Önce Azerbaycanca öğrendiğimden aksanım biraz ona kayıyor. Dilbilgisi açısından Japoncayla benzediğinden fazla zorlanmıyorum.
Birebir bir sohbette daha az zorlanıyorum, konuştuğum kişiye anlamadığım yeri sorabiliyorum ama iki üç kişi Türkçe konuşurken takip etmekte zorlanıyorum. Tabi iki sene önce yeni geldiğimde daha çok oluyordu bu.
- Türkçede ilginç bulduğunuz bir şey/kelime var mı? Varsa nedir ve niçin ilginç buluyorsunuz?
‘’Çekoslavakyalılaştıramadıklarımızdan mısınız?’’ı ilginç buluyorum. (gülüyor) Şimdi aklıma gelmese de Japoncada ve Türkçede benzer ya da aynı olan kelimeler olduğunda da ilginç geliyor. Mesela ‘’çinko’’ kelimesinin Japoncada ayıp bir anlamı var. Bir de ‘’Denizden babam çıksa yerim’’ deyimini seviyorum çünkü bir Japon olarak ben de yerim.
- Günlük hayatta Japonya ile Türkiye’de çok farklı ve çok benzer dediğiniz durumlarla karşılaştınız mı?
Sokakta, insanların çok duygusal olmasına şaşırıyordum, kavga edildiğini falan gördüğümde şaşırmıştım. Şimdi alıştım tabi ama ilk geldiğimde böyleydi. Japonya’da da var elbette ama burada insanların duygularını gösteriş şekilleri çok farklı.
Benzer olarak da saygı dili kullanımını örnek verebilirim sanırım. Japoncada ‘’keigo’’ dediğimiz saygı dili var, Türkçedeki sen ve siz arasındaki fark gibi.
- Türkiye’de hangi şehirleri gezme fırsatınız oldu? En sevdiğiniz yer neresi oldu?
Birçok yere gittim. En son Edirne’ye gittim. Çok severim. Bursa’ya da aynı şekilde, ilk Türk arkadaşım Bursalı olduğundan çok sık gittim. Annesinin yemekleri çok güzel. Tokat Niksar’a gitmiştim, orada yüzlerce gözleme yaptık. Çok eğlenceliydi.
Gezmeyi çok seviyorum. Eskişehir, Ankara, İzmir, Balıkesir, Bolu, Gaziantep, Şanlıurfa… Gezmeyi çok sevdiğimden koronadan sonra da gezmek istiyorum. Youtube kanalımdan da çok yazan var ‘’buraya da gelin’’ diye. Doğu ekspresini çok merak ediyorum bir de.
- Türk mutfağı ile aranız nasıl? En sevdiğiniz Türk yemeği nedir?
Çok seviyorum. En çok karnıyarığı seviyorum.
- Youtuber olmaya nasıl karar verdiniz?
Türkçemi geliştirmek için açmıştım en başta. Bir senedir 50’ye yakın video çektim, çekmeye devam ediyorum. Eğlenceli içerik üretmeyi ve videolar çekmeyi seviyorum. İleride toplumlarımıza sosyal destek verebilecek ve farkındalık yaratabilecek güzel videolar hazırlayabilirsem çok iyi olur diye düşünüyorum.
- Karantina günleriniz nasıl geçiyor? Neler yapıyorsunuz?
Karantinada tabii ki alışveriş dışında evden çıkmıyorum ve tez için çalışmam gereken şeyler ile uğraşıyorum fakat Japonlar gibi çok çalışkan olamıyorum. İşte yavaş yavaş yazmaya ve bu sene mezun olmaya çalışıyorum. Onun dışında boş zamanlarımda Youtube videoları yapıyorum, Twitter içerikleri üretiyorum ve bazen kitap okuyorum. Şu an Harry Potter’ı Türkçe okuyorum, çok zor.
- Gelecek planlarınızda Türkiye yer alıyor mu?
Kesinlikle. Türkiye’de kalmak istiyorum. Mezun olduktan sonra burada iş bulmak, burada kalmak istiyorum. Belki bunu okuyup benimle çalışmak isteyen olur, İnstagram’dan ulaşabilirler bana. (gülüyor) Karantinadan önce Gençlik ve Spor Bakanlığı ile bir projede çalışıyordum, ‘’Ben Sen Biz Bir Takımız’’ adlı, sporda farkındalık ile ilgili projede eğitimci olarak İstanbul’un Sultanbeyli ilçesinde çalışıyordum. Projenin amacı farklı sosyokültürel çevrelerden gelen, sınırlı imkâna sahip gençlerin, spor ve farkındalık eğitimleriyle desteklenerek, Türkiye’nin toplumsal güven ortamı ve uzlaşı kültürüne katkıda bulunulmasıydı.
Genel olarak kendi alanımda çalışmak isterim. Uyuşmazlık Analizi ve Çözümü, ama sosyal medyayla ortak bir nokta bulunup onunla ilgili projeler de yapılırsa onu da düşünebilirim. Yani uzun süre burada yaşamak istiyorum. Ailemi ziyaret etmek dışında, Japonya’ya dönmeyi düşünmüyor, hayatımı burada kurmak istiyorum.
Yoshi Enomoto’yu Twitter’dan takip etmek için; @EnomotoYoshi
Yoshi Enomoto’yu İnstagram’dan takip etmek için; @yoshi.enomoto
News
